Fraternie są czymś więcej niż grupami duszpasterskimi, których wiele gromadzi się przy klasztorach dominikańskich.

Fraternie są czymś więcej niż grupami duszpasterskimi, których wiele gromadzi się przy klasztorach dominikańskich. Przyjęcie nowych sióstr i braci jest rzeczywistym włączeniem ich do Zakonu Kaznodziejskiego, czego wyrazem jest uroczysta oprawa tego wydarzenia, celebrowana wg specjalnego, jednolitego dla wszystkich rytu. Podkreśla on stałość zobowiązania do wypełniania wymagań Reguły. Od tego momentu tercjarz, jako członek Rodziny Dominikańskiej, może w pełni korzystać z jej dóbr duchowych, tym głębiej, im bardziej sam jest wierny przyjętym zobowiązaniom. Reguła jest dla nas drogowskazem, ale także wielką pomocą, by żyjąc w świecie, który dostarcza wielu rozmaitych bodźców, nie zawsze prowadzących nas w dobrym kierunku, móc wracać w sposób systematyczny i uporządkowany do tego, co najbardziej istotne: służenia Bogu poprzez modlitwę, studium i głoszenie, zgodnie z warunkami życia ludzi świeckich. Wypełniając Regułę uzdalniamy się do wypełniania misji apostolskiej, która jest zadaniem całego Zakonu. Jak wskazuje Reguła: „Za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej i tych naszych przodków, którzy swoim życiem uświetnili Zakon i Kościół, wzmocnieni braterską wspólnotą dają szczególne świadectwo swojej wiary, wsłuchują się w potrzeby ludzi swoich czasów i oddają się służbie prawdy. Zwracają oni szczególną uwagę na cele stojące dziś przed działalnością apostolską Kościoła, szczególnie zaangażowani w okazywanie autentycznego miłosierdzia wobec wszystkich form cierpienia, w obronie wolności i szerzenie sprawiedliwości i pokoju” (Reguła, I.5,6) Do istoty powołania dominikańskiego należy również troska o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami oraz niewierzącymi. (Reguła II, 12)