Pierwsza część spotkania miała miejsce w kościele mniszek dominikańskich na Gródku

Termin uroczystości przypadł na dni blisko święta patrona fraterni, św. Alberta Wielkiego, które obchodzi się 15 listopada. W tym roku uroczystość odbyła się wieczorem w sobotę przed I Niedzielą Adwentu, zatem Msza święta miała charakter wigilijny.

Mszę św. celebrował prowincjał Polskiej Prowincji Dominikanów, o. Paweł Kozacki, a koncelebrowali o. Ireneusz Wysokiński (asystent fraterni) i zaproszeni ojcowie: o. Dawid Kołodziejczyk, o. Marek Rozpłochowski i o. Krzysztof Frąckiewicz.

Towarzyszyły nam również mniszki Zakonu Kaznodziejskiego z klasztoru na Gródku oraz bracia dominikanie. Wśród gości byli także przełożona prowincjalna świeckich dominikanów w Polsce, Małgorzata Mazur; przełożona żeńskiej fraterni krakowskiej pod wezwaniem św. Dominika, Maria Paluchniak; członkowie fraterni dominikańskich z całej Polski, nasze rodziny, przyjaciele i sympatycy środowiska dominikańskiego.

Przed Mszą miał miejsce obrzęd przyjęcia nowych osób do nowicjatu – obłóczyny. Każdy z nowo przyjętych otrzymał szkaplerz dominikański i przyjął na swoją drogę patrona, któremu w szczególny sposób powierza się pod opiekę. Do nowicjatu zostali przyjęci Małgorzata (patronka: św. Katarzyna ze Sieny), Elżbieta (bł. Pier Giorgio Frassati), Kamil (św. Dominik Guzman), Michał (św. Jacek Odrowąż), Joanna (św. Katarzyna ze Sieny) i Joanna (bł. Agnieszka od Jezusa).

W czasie Mszy miały miejsce przyrzeczenia. Profesję czasową złożyły Małgorzata Maria, Lidia Róża, Jolanta Maria Magdalena i Katarzyna. Profesję wieczystą złożył Wiktor Jan.

W homilii o. Paweł Kozacki OP zachęcał: „Spróbujmy to słowo, które zostało do nas skierowane w I Niedzielę Adwentu, odczytać dominikańskim wzrokiem, zobaczyć, co do nas jako do dominikanów to słowo mówi. Mamy do tego prawo, bo niejednokrotnie o św. Dominiku mówiło się, że jest prorokiem ostatecznego nadejścia Chrystusa, a nasz Zakon jest Zakonem czasów ostatecznych. (…) Św. Dominik przez swoje słowo, przez głoszenie Ewangelii przygotowuje ludzi na ostateczne spotkanie z przychodzącym w chwale Chrystusem”.

Kaznodzieja mówił także: „Odpowiedzialny jesteś za skarb, który został ci powierzony; za najcenniejszą perłę, która została ci dana; za Chrystusa, bo to On jest największym twoim skarbem. On został ci dany bez zasługi; On ci się objawił, On cię odnalazł. Do ciebie należy ten skarb zachować, ochronić (…) To jest wezwanie, które Chrystus kieruje do nas na progu tego Adwentu. Mówi: Zatroszczcie się o swoją światłość. Zatroszczcie się o swój skarb, o to, co w waszym życiu najcenniejsze. To jest czas sposobny, to jest chwila obecna, teraz najlepiej możecie to zrobić. Nie tylko po to, żeby ten skarb dla siebie ocalić, ale po to, by przekazać go tym, którzy są obok was: przykładem, słowem, ukazywaniem tego, że światłość jest w was; jest w każdym sercu tego, który przebudził się ze snu i wie, że noc się posunęła, a przybliżył się dzień”.

Msza św. miała odświętny charakter i oprawę dzięki zaangażowaniu wszystkich członków fraterni. Zakończona została uroczystym błogosławieństwem.

Chwilę potem, już w klasztorze dominikanów przy ul. Stolarskiej, spotkaliśmy się na agapie, gdzie świętowaliśmy przy pomarańczowo zastawionych stołach, na których królowały ciasta, owoce i słodycze w kolorze jubileuszowym.

tekst: Małgorzata Maria Manado