Jan Macías urodził się w roku 1585 w hiszpańskiej Estramadurze.

Pochodził z rodziny katolickiej, w której jeszcze w dzieciństwie nauczył się czułego nabożeństwa do Matki Bożej. Miał zwyczaj trzykrotnego odmawiania różańca św. w ciągu dnia: za siebie, za grzeszników i za dusze czyśćcowe; zwyczajowi temu pozostał wierny przez całe życie.

Ujrzawszy w pewnej wizji mieszkanie Ojczyzny niebieskiej, zapragnął udać się do Ameryki Południowej, by bardziej czuć się wygnańcem na ziemi. Przybył do Peru, gdzie początkowo pracował na farmie przy hodowli bydła, następnie wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego i przywdział habit brata konwersa. Nosząc ten habit, stał się opatrznością dla ubogich, a szczególną miłością otaczał ubogich nieśmiałych, sam udawał się szukać ich po ich mieszkaniach i wspierał ich z najczulszą i najdelikatniejszą troskliwością.

Dał się poznać w klasztorze św. Marii Magdaleny, a także poza jego murami, jako pełen pokory i miłości. Przez 22 lata pełnił funkcję furtiana, oddając się licznym dziełom miłosierdzia. Podają, że żywił aż do 200 osób dziennie, usługując im na kolanach.

Słynął również z niezwykłych umartwień. Podobnie jak św. Marcin de Porres, znosił mężnie wiele krzywd.

Zmarł 16 września 1645 roku. Jego ciało spoczywa w Limie w bazylice Świętego Różańca. Na obrazach pokazywany w habicie brata konwersa (biała suknia i czarny szkaplerz) w otoczeniu biednych. Papież Paweł VI zaliczył go do grona świętych 28 września 1975 r.