Prot. 50/86/87
br. Damian Byrne OP
PROFESOR ŚWIĘTEJ TEOLOGII
I CAŁEGO ZAKONU KAZNODZIEJSKIEGO
POKORNY MISTRZ I SŁUGA
DO FRATERNI ŚWIECKICH ŚW. DOMINIKA
Najdrożsi w Panu i św. Dominiku Bracia i Siostry!
Z radością przekazuję Wam tekst Reguły Świeckich Fraterni św. Dominika, niedawno definitywnie zatwierdzony przez Kongregację ds. Zakonów i Instytutów Świeckich dnia 15 stycznia 1987 r.
Poprzedni bowiem tekst Reguły, ogłoszony w roku Pańskim 1969 przez generała Zakonu br. A. Fernandeza, został zaaprobowany przez Stolicę Apostolską w roku Pańskim 1972 jedynie na próbę. Kapituła Generalna w Rzymie w roku Pańskim 1983 poleciła generałowi zwołać Międzynarodowy Kongres laikatu dominikańskiego dla przystosowania i odnowienia Reguły laikatu dominikańskiego. Kongres ten odbył się pomyślnie w Montrealu w Kanadzie w dniach od 24 do 29 czerwca 1985 r. Ułożony tam tekst jest teraz ostatecznie zatwierdzony.
Reguła ta niech będzie więc obecna w Waszych sercach i fraterniach jako ewangeliczny zaczyn dla pielęgnowania razem z całą Rodziną Dominikańską świętości i wzmożenia apostolatu.
Pozdrawiam Was w Panu.
Dan w Rzymie, 28 stycznia 1987 r., w uroczystość św. Tomasza
br. Damian Byrne OP
generał Zakonu
br. J. Martín OP
sekretarz
Oryginalny tekst poniższego dokumentu
znajduje się pod tym adresem.
MY,
br. BRUNO CADORÉ OP,
CAŁEGO ZAKONU
POKORNY MISTRZ I SŁUGA
REGUŁA ŚWIECKICH ZAKONU KAZNODZIEJSKIEGO I DEKLARACJE GENERALNE
Minęło już ponad trzydzieści lat od ostatecznego zatwierdzenia nowej Reguły Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego przez Kongregację ds. Zakonów i Instytutów Świeckich w dniu 15 stycznia 1987 r. (Prot. n. D. 27-1-87) i promulgacji tej Reguły przez generała Zakonu, br. Damiana Byrne’a OP, w dniu 28 stycznia 1987 r.
Reguła została uzupełniona przez serię Deklaracji generalnych, promulgowanych przez br. Damiana Byrne’a w dniu 16 lutego 1987 r., oraz licznymi postanowieniami kapituł generalnych i generałów Zakonu w kolejnych latach. Najistotniejszymi z nich były Deklaracje generalne, promulgowane przez br. Carlosa Alfonso Azpiroza Costę w dniu 15 listopada 2007 r. po Międzynarodowym Kongresie Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, który odbył się w marcu 2007 r. w Buenos Aires.
Z czasem stawało się coraz bardziej oczywiste zarówno dla Międzynarodowej Rady Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, jak i dla Międzynarodowego Kongresu Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, który odbył się w październiku 2018 r. w Fatimie, że konieczne są pewne niewielkie modyfikacje w Regule, a także nowe wyjaśnienia, które byłyby odpowiedzią na potrzeby fraterni na całym świecie.
Dlatego też, wysłuchawszy Międzynarodowej Rady i Kongresu Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, i otrzymawszy zatwierdzenie z Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego z dnia 28 stycznia 2019 r. (Prot. n. D 37-1/96) zmian numerów 20 lit. c i 21 lit. b Reguły –
niniejszym PROMULGUJEMY poniższy zmieniony tekst Reguły Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego.
Jednocześnie
PROMULGUJEMY poniższe zmienione Deklaracje generalne wydane przez generała Zakonu.
Nowe Deklaracje generalne porządkują na nowo w sposób całościowy treść deklaracji wydanych przez br. Damiana Byrne’a w dniu 16 lutego 1987 r. i przez br. Carlosa Alfonso Azpiroza Costę w dniu 15 listopada 2007 r. Poprzednie deklaracje należy zatem uważać za uchylone zgodnie z kan. 20 KPK.
Zmiany w tekście Reguły oraz nowe Deklaracje generalne wchodzą w życie w dniu 24 maja 2019 r., we wspomnienie przeniesienia relikwii naszego świętego Ojca Dominika.
Dan w Rzymie, w naszej Kurii Generalnej w Św. Sabinie, dnia 9 marca 2019 r.
br. Bruno Cadoré OP
generał Zakonu
br. Jean-Ariel Bauza-Salinas OP
sekretarz generalny
I. Konstytucja podstawowa świeckich Zakonu Kaznodziejskiego
Świeccy w Kościele
1. Do uczniów Chrystusa żyjących w świecie należą zarówno mężczyźni, jak i kobiety, którzy przez swój chrzest i bierzmowanie uczestniczą w prorockim, kapłańskim i królewskim posłannictwie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Są oni powołani do świadczenia wśród ludzi o obecności Chrystusa, „aby wszyscy ludzie na całym świecie poznali i przyjęli boskie orędzie zbawienia” (dekret Soboru Watykańskiego II o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem 3, 3).
Świeccy Zakonu Kaznodziejskiego
2. Niektórzy z nich, natchnieni przez Ducha Świętego do życia według ducha i charyzmatu św. Dominika, włączają się do Zakonu według swych własnych ustaw poprzez specjalne przyrzeczenia.
Rodzina Dominikańska
3. Tworzą oni wspólnoty i stanowią z innymi gałęziami Zakonu jedną rodzinę (por. KKZ 141).
Specyficzny charakter świeckich Zakonu Kaznodziejskiego
4. Odznaczają się swoistą duchowością i angażowaniem się w służbę Bogu i bliźniemu w Kościele. Jako członkowie Zakonu uczestniczą w jego misji apostolskiej przez studium, modlitwę i głoszenie, zgodnie z warunkami życia ludzi świeckich.
Misja apostolska
5. Za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej i tych naszych przodków, którzy swoim życiem uświetnili Zakon i Kościół, wzmocnieni braterską wspólnotą dają szczególne świadectwo swojej wiary, wsłuchują się w potrzeby ludzi swoich czasów i oddają się służbie prawdy.
6. Zwracają oni szczególną uwagę na cele stojące dziś przed działalnością apostolską Kościoła, szczególnie zaangażowani w okazywanie autentycznego miłosierdzia wobec wszystkich form cierpienia, w obronę wolności i szerzenie sprawiedliwości i pokoju.
7. Natchnieni charyzmatem Zakonu pamiętają, że działanie apostolskie wypływa z bogactwa kontemplacji.
Życie fraterni
8. Powinni oni ze wszystkich sił starać się żyć w prawdziwej jedności braterskiej zgodnie z duchem błogosławieństw, wyrażającej się we wszelkich okolicznościach poprzez dzieła miłosierdzia, dzielenie się tym, co mają, z członkami fraterni, zwłaszcza z chorymi i ubogimi; przez ofiarowanie modlitw za zmarłych – tak aby wszyscy mieli jedno serce i jedną duszę w Bogu (por. Dz 4, 32).
9. Współuczestnicząc w apostolacie braci i sióstr Zakonu, członkowie fraterni powinni czynnie brać udział w życiu Kościoła, będąc zawsze gotowymi do współpracy z innymi grupami apostolskimi.
10. Głównymi źródłami, z których świeccy dominikanie czerpią siłę na drodze swojego powołania, jednocześnie kontemplacyjnego i apostolskiego, są:
a. słuchanie słowa Bożego i czytanie Pisma św., zwłaszcza Nowego Testamentu;
b. na ile to możliwe: codzienne celebrowanie liturgii i uczestnictwo w Ofierze Eucharystycznej;
c. częste przystępowanie do sakramentu pojednania;
d. celebrowanie liturgii godzin w łączności z całą Rodziną Dominikańską oraz modlitwa osobista: rozmyślanie, Różaniec itp.;
e. nawrócenie serca w duchu i zgodnie z praktyką pokuty ewangelicznej;
f. ustawiczne studium prawdy objawionej i stałe rozważanie problemów współczesności w świetle wiary;
g. nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny według tradycji Zakonu, jak również do naszego Ojca św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej;
h. okresowe rekolekcje.
Formacja
11. Celem formacji dominikańskiej jest ukształtowanie ludzi prawdziwie dojrzałych w wierze, zdolnych do przyjmowania, celebrowania i głoszenia słowa Bożego.
Każda prowincja ustanowi w tym celu program:
a. bądź formacji podstawowej dla nowych członków,
b. bądź formacji ciągłej (permanentnej) dla wszystkich, także dla profesów prywatnych.
12. Każdy dominikanin winien być zdolny do głoszenia słowa Bożego. Przez to kaznodziejstwo chrześcijanie, ochrzczeni i umocnieni sakramentem bierzmowania, realizują misję prorocką.
W dzisiejszym świecie głoszenie słowa Bożego winno zmierzać szczególnie do obrony godności i życia osoby ludzkiej oraz rodziny. Do istoty powołania dominikańskiego należy również troska o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami oraz z niewierzącymi.
13. Głównymi źródłami formacji dominikańskiej są:
a. słowo Boże i refleksja teologiczna;
b. modlitwa liturgiczna;
c. historia i tradycja Zakonu;
d. aktualne dokumenty Kościoła i Zakonu;
e. rozpoznawanie znaków czasu.
Profesja, czyli przyrzeczenie
14. Aby zostać włączonym do Zakonu, członkowie powinni złożyć profesję, przez którą zobowiązują się w sposób formalny do życia zgodnego z duchem św. Dominika i przepisami Reguły. Profesja może być czasowa lub wieczysta. Składa się według niżej podanej lub podobnej w swej treści formuły:
«Na cześć Boga Wszechmogącego, Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Najświętszej Maryi Panny i św. Dominika, ja N.N., przyrzekam wobec ciebie N.N., przełożonego (przełożonej) fraterni N.N., i wobec ciebie, N.N., asystenta tej fraterni, w zastępstwie generała Zakonu Kaznodziejskiego, że będę żył według Reguły Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego przez jeden rok (przez całe życie)».
15. Fraternia jest właściwym środowiskiem do pielęgnowania i rozwijania w każdym jego powołania. Częstość spotkań zależy od fraterni. Regularne uczestnictwo w nich świadczy o wierności każdego z członków.
16. Przyjmowanie nowych członków, przy zachowaniu ustalonych przez Dyrektorium kryteriów co do osoby oraz czasu dopuszczenia, przysługuje odpowiedzialnej osobie świeckiej, która razem z asystentem zakonnym, po decydującym głosowaniu rady fraterni, dokonuje obrzędu przyjęcia według rytu określonego w Dyrektorium.
17. Po okresie próby, określonym przez Dyrektorium, i po pozytywnym głosowaniu rady fraterni, odpowiedzialna osoba świecka, wraz z asystentem zakonnym, przyjmuje profesję czasową lub wieczystą.
Jurysdykcja Zakonu i autonomia fraterni
18. Fraternie świeckich podlegają jurysdykcji Zakonu, cieszą się jednak autonomią przysługującą świeckim i rządzą się samodzielnie.
Zarządzanie w całym Zakonie
19. a) Generał Zakonu, jako następca św. Dominika i głowa całej Rodziny Dominikańskiej, stoi na czele wszystkich fraterni na świecie. Jest odpowiedzialny za zachowanie nienaruszonego ducha Zakonu we fraterniach, wydaje konkretne przepisy, stosowne do czasu i miejsca, oraz troszczy się o dobro duchowe i gorliwość apostolską członków.
b) Promotor generalny jest zastępcą generała wobec wszystkich fraterni i przedstawia ich propozycje generałowi lub kapitule generalnej.
Zarządzanie w prowincjach
20. a) Prowincjał jest zwierzchnikiem fraterni działających na terenie jego prowincji i, za zgodą ordynariusza miejsca, zakłada nowe fraternie.
b) Promotor prowincjalny (brat lub siostra) zastępuje prowincjała i jest pełnoprawnym członkiem rady prowincjalnej świeckich. Ustanawia go kapituła prowincjalna lub prowincjał ze swą radą po zasięgnięciu opinii rady prowincjalnej Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego.
c) Na terytorium prowincji powinni być ustanowieni: przełożony prowincjalny i rada prowincjalna świeckich, wybierani przez fraternie i działający według przepisów określonych przez Dyrektorium.
Zarządzanie we fraterniach
21. a) Fraternią lokalną rządzi przełożony wraz z radą, na których spoczywa pełna odpowiedzialność za kierowanie i administrowanie.
b) Przełożony i rada wybierani są na określony czas i w sposób ustalony przez dyrektoria prowincjalne.
c) Asystent zakonny (brat lub siostra) wspomaga członków w sprawach doktrynalnych i w życiu duchowym. Jest on mianowany przez prowincjała po zasięgnięciu zdania promotora prowincjalnego i miejscowej rady świeckich.
Rady narodowe i międzynarodowe
22. a) Gdy na terytorium jednego kraju istnieje kilka prowincji Zakonu, można powołać radę narodową według norm określonych przez dyrektoria partykularne.
b) Jeżeli uznano by to za pożyteczne, można w podobny sposób powołać radę międzynarodową, zasięgnąwszy wcześniej opinii fraterni całego Zakonu.
23. Rady fraterni mogą wysyłać postulaty i prośby do kapituły prowincjalnej braci kaznodziejów, rady prowincjalne i narodowe zaś – do kapituły generalnej. Na te kapituły niech będą chętnie zapraszani niektórzy odpowiedzialni z fraterni w celu omówienia spraw dotyczących świeckich.
Ustawy rządzące fraterniami
24. Na ustawy własne fraterni świeckich Zakonu Kaznodziejskiego składają się:
a. Reguła (konstytucja podstawowa Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, zasady życia i zarządzania fraterni);
b. Deklaracje Generalne generała Zakonu bądź kapituł generalnych;
c. Dyrektoria partykularne.
Aby dopełnić prace legislacyjne dotyczące fraterni Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego aprobujemy i promulgujemy swoim autorytetem Deklaracje Generalne do Reguły Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego. W ten sposób zachowywanie Reguły będzie łatwiejsze i będzie przynosić większe owoce duchowe.